← آخرین توییت‌ها
-
RT @IranIntlbrk: ویدیوهایی که به دست ایران اینترنشنال رسیده از اعزام نیروهای نظامی به سمت سیستان و بلوچستان حکایت دارد
-
دنبالچهٔ فارس (فارس پلاس) شاهکار است. در تقبیح برپایی نمایشگاه «پرنسس‌های کوره» مطلب نشر کرده است اما اشاره نکرده ا… https://t.co/VPHdBGY8h2
-
هیأت مدیره اتحادیه سراسری مرغ گوشتی اعلام کرده است که مرغداری‌ها دانه ندارند پس جوجه‌ها از گرسنگی می‌میرند و احتمالاً عید مرغ کمیاب است
-
Airbnb، وبگاه کرایهٔ مکانهای اقامتی، در سال میلادی گذشته ۴٬۶میلیارد دلار ضرر کرد که ۳٬۹ میلیارد دلار آن در سه ماههٔ… https://t.co/rAlHAIWj5m
-
یک موقعی اگر کسی می‌گفت دستیابی به واکسن کرونا زمان‌بر است منطقی بود. آخر تهیه چهار قطره روغن هم باید زمان ببرد؟ م… https://t.co/SsGwDJHf56
← آخرین‌های فیسبوک
☀︎︎
امروز به آرامگاه کافکای بزرگ رفتم
و حس بسیار خوبی گرفتم.
یکی از ساده‌ترین سنگ‌های آرامستان یهودیان، سنگ مدفن اوست.
هوا سرد بود
اما آفتاب می‌درخشید
و پرنده‌ای برایش آواز می‌خواند.
𒊹︎دکتر فرانتس کافکا
۱۸۸۳-۱۹۲۴
اردیبهشت ۱۳۸۷-عسلویه
تقریباً ۱۳ سال پیش رفیقم، عباس اختری که برای انجام یک پروژه تلویزیونی راهی عسلویه بود، به من هم پیشنهاد داد که او را همراهی کنم.
این یکی از به‌یادماندنی‌ترین سفرهای من شد.
ما که در هتل سیراف اقامت داشتیم، شب اول برای تصویربرداری به شهرک صنعتی عسلویه رفتیم؛ واقعاً فضای غریبی داشت. شباهت داشت به فیلمهای آخرالزمانی که همه شهر را دود و سازه‌های صنعتی عظیم پر کرده و ساکنینش ناپدید شده‌اند. شهر از دور، یک کُپه نور عظیم نارنجی بود در بیابانی تاریک!
صبح روز بعد، برای تصویربرداری هوایی سوار هلی‌کوپتر شدیم. تجربهٔ خارق‌العاده‌ای بود. از بالای بالا خلیج همیشه فارس را می‌دیدم و دهانم از شکوهش باز مانده بود.
تجربهٔ فیلمبرداری هوایی نداشتم. داخل هلی‌کوپتر کمربندهای طویلی بود که بستیم تا از درِ باز به بیرون پرت نشویم. گوشیهای عایق صدا گذاشتیم تا صدای گوش‌کَرکُن ملخ را خفه کند.
تمام منطقه را زیر و رو کردیم. در آسمان که بودیم، در منطقهٔ نخل تقی و عسلویه، در دل فقر، بچه‌های شادی را دیدم که در ساحل مسموم می‌دویدند و شنا می‌کردند و همزمان فکر می‌کردم که آیا چند سال دیگر سالم و یا زنده می‌مانند؟
آلودگیهای گازی و پتروشیمی جان سالمندان، زنان باردار و کودکان را تهدید می‌کرد. می‌گفتند شیر مادران به سرب آلوده شده و آب سمی است. زندگی، به هر حال جاری بود.
تصاویر ویدیویی با دوربین ۱۷۰ ضبط شد. به غیر از عباس، دوستان دیگرم، محمد، ابوالفضل و پسرخاله‌ام، حسین در این سفر بودند که دلم برایشان خیلی تنگ شده است. همانطور که می‌بینید آن دوره اضافه‌وزن داشتم!
آهنگی که می‌شنوید یک موسیقی بومی است که نوازندگان در نخل تقی آن را اجرا کرده‌اند.
آخرین عکسی که می‌بینید را حسین گرفته است: خلیج فارس در غروب و قایقی تنها
قایقی که من مسافرش نبودم.
من قرار بود مهاجر باشم.
آن روز در بوشهر بودم
امروز در پراگم
ببینید کجا پرت شدم!